[ad_1]
با وجود افزایش قیمت گواهی شده خودرو در هفته های اخیر، هنوز بر سر اینکه آیا این افزایش می تواند خودروها را نجات دهد یا خیر، اختلاف نظر وجود دارد. برخی معتقدند این عدد امیدوارکننده است و برخی خودروها ضرر می کنند. اما برخی می گویند اگرچه این افزایش قیمت شروع خوبی است، اما هنوز راه زیادی برای زیان وجود دارد. در حال حاضر به نظر می رسد به دلیل مشکلات نقدینگی و کمبود قطعه، تیراژ خودروسازان کاهش یافته و بخش زیادی از تولید قابل انجام را نمی توان به بازار عرضه کرد. این امر موجب افزایش حجم خودروهای معیوب خودروسازان در هفته های اخیر و تولید بیش از 150 هزار خودروی معیوب شده است. به نظر می رسد اگر خودروساز نتواند در هفته های آتی نقدینگی کافی در اختیار خودروساز قرار دهد، این روند تشدید شده، تعداد خودروهای معیوب افزایش یافته و تحویل خودروها با تاخیر مواجه خواهد شد.
در همین راستا با محمدرضا نجفی مانیش، رئیس انجمن صنایع همگن قطعه سازی که ریاست کمیته بهبود فضای کسب و کار و رفع موانع تولید اتاق بازرگانی تهران را نیز بر عهده دارد، گفت و گو کردیم.
قیمت خودرو 18 درصد افزایش یافت. در این بخش برخی از قطعه سازان به این میزان افزایش قیمت راضی هستند و برخی دیگر همچنان رضایت ندارند. به نظر شما این افزایش قیمت مناسب بود یا خیر؟
باید اذعان داشت که این درصد افزایش قیمت از میزان زیان نیز کاسته است. به عنوان مثال اگر در گذشته به ازای هر خودرو 50 میلیون تومان ضرر داشت، اکنون این ضرر به 30 میلیون تومان رسیده است. بنابراین تصور اینکه زیان با افزایش 18 درصدی قیمت از بین برود صحیح نیست. با این حال، ضرر حدود 40 درصد کاهش یافته است. در عین حال این 18 درصد از تردد مردم برای خرید خودرو کم نکرد. زیرا اختلاف قیمت همچنان وجود دارد. این در حالی است که اگر در گذشته فردی 150 میلیون سود می کرد، امروز به 120 میلیون کاهش یافته است. یعنی یک بار کمی افزایش قیمت باعث شد تا بازار کمی تکان بخورد و قیمت برخی خودروها در بازار کمی کاهش پیدا کند. با این حال این فاصله همچنان در بازار خودرو وجود دارد. به عنوان مثال برای محصولاتی مانند پژو 206 اختلاف قیمت 86 میلیون تومان و برای پژو پارس این تفاوت به کمتر از 100 میلیون تومان رسید. این امر اختلاف قیمت بازار و کارخانه را 18 درصد کاهش داد اما کاهشی نداشت.
خودروسازان معتقدند برخی خودروها با این افزایش قیمت ضرر کرده اند. گفته می شود علاوه بر شاهین و تارا، تولید محصولات در ایران – خودرو با پسوند پلاس و در سایپا با پسوند اس دور از دسترس است. به طور کلی درصد افزایش قیمت چقدر است؟ برای خروج کامل همه خودروها لازم است؟
ما در گذشته تجربه خوبی داشتیم اما نمی دانم چرا آن را تکرار نمی کنیم. قیمت گذاری مبتنی بر بازار در گذشته راه حل موفقی بوده است و تفاوت قیمت توسط سازمان حامی ارائه شده است. این روش باعث شد که اختلاف و نوسانات قیمت خودرو طی 13 سال بسیار ناچیز باشد. این روند حتی باعث می شد که قیمت بازار گاهی کمتر از قیمت کارخانه باشد. عده ای خودرو را پیش خرید کردند اما به دلیل نیاز مالی آن را با قیمتی کمتر از کارخانه می فروختند. در حال حاضر اختلاف برخی خودروهای گروه سایپا مانند کوییک فور پلاس اتومات با بازار به 5 تا 10 میلیون تومان رسیده است. یعنی زمانی که گروه سایپا فروش این خودرو را اعلام می کند، هیچکس حاضر به سرمایه گذاری در آن نیست و تنها مصرف کنندگان واقعی برای این خودرو اقدام خواهند کرد. با توجه به خودروی شاهین، برخی از مدل های موجود در بازار حتی با قیمت یک میلیون تومان کمتر از قیمت کارخانه به فروش گذاشته شد.
نمایندگان و البته دولت ها و وزارت صمت با طرح فروش خودرو در حاشیه بازار مخالف هستند. آیا می توان روش قیمت گذاری دقیق را برای خروج خودروها از زیان اعلام کرد؟
بهترین راه برای فروش خودرو در حاشیه بازار است. اما شرایط به گونه ای نیست که قیمت ها به طور ناگهانی افزایش یابد. قیمت ها باید به آرامی افزایش یابد. با حذف خودروهای خاص از قیمت گذاری. به عنوان مثال خودروهای هایما توسط ایران خودرو بدون محدودیت به فروش می رسد. به نظر من آزادسازی قیمت ها باید از تولیدکنندگان خودروهای گران قیمت شروع شود. مثلا در ایران خودروها باید محصولات تارا را قیمت گذاری کنند و این خودرو از قرعه کشی حذف شود. در صورت موفقیت آمیز بودن این روش، خودروهای کلاس بعدی نیز به همین ترتیب صادر خواهند شد. یعنی آزادسازی قیمت ها از خودروهای گران قیمت شروع می شود و به سمت خودروهای ارزان قیمت می رود. این امر به مرور زمان قیمت گذاری خودرو را حذف می کند.
مشکل این فرآیند بحث درخواست چیست؟ آیا باعث بحران تقاضا می شود؟
خودروسازان در سال 90 بیش از یک میلیون و 600 هزار دستگاه خودرو تولید کردند و در فروش آنها با مشکل مواجه شدند که منجر به بحث اجاره و فروش اقساطی شد. چرا که بازار خودرو ایران انعطاف چندانی ندارد و در صورت مناسب بودن قیمت ها نهایتا بازار سالانه به 1.2 میلیون خودرو نیاز خواهد داشت. برخی از نمایندگان می گویند بازار ایران سالانه به دو میلیون خودرو نیاز دارد، در حالی که این موضوع صحت ندارد و عدم پاسخگویی به تقاضای سال ها دیفرانسیل بازار و کارخانه باعث شده تا بازار امسال به دو میلیون دستگاه برسد.
از سوی دیگر در صورت تامین این تقاضا و رفع اختلاف قیمت، بازار دیگر نیازی به دو میلیون دستگاه نخواهد داشت، زیرا چنین انعطافی در بازار ایران وجود ندارد. برای رسیدن به این هدف، قیمت خودرو باید معقول بوده و با سود مشخصی همراه باشد. یعنی کارخانه ضرر نمی کند و می تواند به تولید ادامه دهد. سود کافی باعث افزایش تولید و تولید بیشتر باعث کاهش قیمت خودرو می شود.
آیا با این افزایش قیمت قطعه سازان آماده جهش تولید و تحویل قطعه به خودروسازان خواهند بود و در نهایت شاهد افزایش تولید خواهیم بود یا خیر؟
تقاضا از طرف قطعه سازان خودرو به شدت افزایش یافت. وقتی قطعه ساز پول نداشته باشد نمی تواند تولید قطعه را رشد دهد و در اختیار خودروسازان قرار دهد. در حال حاضر 150 هزار خودروی معیوب در کف کارخانه خودروسازی وجود دارد که یکی از دلایل اصلی آن نقدینگی قطعه سازان است. با این حال، مشکل ذخیره ریزتراشه ها نیز وجود دارد. اما اگر پول در دسترس باشد، خودروها با سرعت بیشتری تکمیل و معامله می شوند. اگر پول به موقع به قطعه سازان پرداخت می شد، می توانستند برای دو میلیون خودرو لوازم یدکی تهیه و تولید کنند. اگر بانک ها ده ها هزار میلیارد تومان به خودروسازان بدهند که بتوانند به قطعه ساز هم پول بدهند، می توان به افزایش تولید امیدوار بود. این رشد تولید به تعادل بازار خودرو نیز کمک می کند به شرطی که خودروساز متحمل ضرر نشود. یعنی تولید با زیان همراه نباشد و نقدینگی تزریق شود. در چنین شرایطی، گردش تولید ممکن است افزایش یابد تا شاهد کاهش قیمت در بازار به دلیل افزایش تولید و افزایش عرضه باشیم.
[ad_2]
منبع : دنیای خودرو
