صنعت خودرو ایران سالانه 12 هزار میلیارد تومان گردش مالی دارد

به گزارش “اخبار خودرو”اعضای هیئت مدیره انجمن صنفی قطعه سازان و مجامع خودرو از اصلاح قیمت خودرو دفاع کردند که این اصلاح تنها بخشی از مشکلات صنعت خودرو را حل می کند و تنها برخی خودروها را از زیان خارج می کند.
به گفته انجمن، مشکل اصلی صنعت خودرو در کنار قیمت گذاری دستوری، به بحث قیمت مواد اولیه برمی گردد.
یعنی مواد اولیه به خودروسازان و قطعات یدکی حتی بالاتر از قیمت دلار و جهانی فروخته می شود و این بر تولید تاثیر منفی داشت.
پیشنهاد انجمن در این زمینه این است که مانند چین، مواد اولیه را با قیمت هایی بسیار کمتر از قیمت جهانی در اختیار تولیدکنندگان قرار دهد.

ما مواد اولیه را بیشتر از قیمت جهانی می خریم – گلوردی گلستانی، رئیس هیئت مدیره انجمن قطعه سازان خودرو
ابتدا در مورد انجمن باید بگویم که این انجمن قدیمی ترین و شاید اولین انجمنی است که در ایران تأسیس شده و بیش از 30 سال سابقه دارد. حدود 700 تا 800 قطعه ساز کوچک و بزرگ در این انجمن عضویت دارند که سرمایه گذاری های قابل توجهی انجام داده و برای خودروسازان قطعه تولید کرده است.
اما بحث پیرامون قطعه سازان این است که ما بخش خصوصی هستیم و بیشترین فناوری و بیشترین قابلیت استفاده را ایجاد کرده ایم. مشکل اصلی این است که بخش خصوصی هنوز توسط مقامات جدی گرفته نمی شود زیرا آنها ملی شدن را در نظر می گیرند. و این صنعت همچنان از نگاه برخی ارگان ها و مسئولان دولتی جدی گرفته نمی شود و با وجود گردش مالی سالانه 12 هزار میلیارد تومانی جایگاه خود را پیدا نکرده است و باید این وضعیت اصلاح شود.
اگر بخواهیم صنعت خودرو را در چند سطح بررسی کنیم، ساخت قطعات در مرحله دوم و مواد اولیه در مرحله اول قرار دارند. در گام سوم خودروساز و در گام چهارم فروش و خدمات پس از فروش قرار دارد. می بینیم که اولین قدم در این صنعت یعنی مواد اولیه در دست دولت است و مواد اولیه با سود کلان به فروش می رسد.
یکی از شرکت های مواد اولیه در سال گذشته به سودی بالغ بر 20 هزار میلیارد تومان رسید و این شرکت زیر نظر یکی از وزارتخانه ها است. مواد اولیه را به قطعات تبدیل می کنیم و برای مونتاژ به خودروساز ارسال می کنیم. می بینیم که در این چرخه خودرو با زیان فروخته می شود و خودروساز و قطعه ساز با زیان قهقرایی. ده ها هزار میلیارد تومان بر اثر دخالت های دولت و وزارتخانه ها از دست رفته است. بحران و سرمایه گذاری ناامن شد. در نهایت این دلالان هستند که سود اصلی را به دست می آورند. مواد اولیه بالاتر از قیمت جهانی فروخته می شود اما باید آن را نقدی بخریم و پس از تبدیل قطعات به خودروساز بدهیم. پول این قطعات را بعد از یکی دو سال پس خواهیم گرفت. بعد به ما گفتند که کیفیت محصولات پایین است. قیمت ماشین ما 5000 دلار است اما همین ماشین در خارج از کشور 25000 دلار به فروش می رسد. آنها مدام می گویند گران است، اما دلیل گرانی این قطعات را ذکر نکرده اند. مواد اولیه 3 هزار تومانی امروز به 30 هزار تومان رسیده است، این در حالی است که خودرو کمترین نرخ افزایش قیمت را دارد و قطعه سازی تنها صنعتی است که تا حدودی روی پای خود ایستاده است. اگر به ما کمک شود، می توانیم به سرعت به کیفیت جهانی دست پیدا کنیم. کیفیت ماشین هیچ ربطی به ما نداره. خودروساز به ما می گوید با این طرح و با این مقاومت این قطعه را تولید کنیم و ما هم طبق آن تولید می کنیم.

تامین ارز وارداتی برای افزایش تولید خودروسازان – اصغر خسروشاهی، نایب رئیس انجمن قطعه سازان خودرو

در بحث واردات خودرو، تبلیغات آنقدر سنگین شده که همه فکر می کنند با واردات همه مشکلات صنعت خودروی ما حل می شود. از سال 87 تا 96 حدود 600 هزار خودرو به کشور وارد شده است که حدود 13 میلیارد دلار برای واردات این تعداد خودرو هزینه شده است. طبیعتا در آن زمان بحث واردات خودرو برای ایجاد رقابت و رشد خودروسازان ما مطرح بود. حال سوال اینجاست که آیا خروج 13 میلیارد دلاری از کشور و واردات 600 هزار خودرو به صنعت خودروسازی ما کمک کرد؟ من مخالف واردات نیستم شما باید یک برنامه بزرگ برای صنعت خودرو داشته باشید که بخشی از آن واردات چیزی است، اما چیز دیگری که فقط می خواهید وارد کنید. از زمان دومین تحریم و خروج آمریکا از برجام، کمبود ارز وجود داشت و به همین دلیل واردات خودرو ممنوع شد. اگر ارز فراوانی وجود داشته باشد، واردات خودرو ادامه خواهد داشت و بحث حقوقی در این بحث وجود نخواهد داشت. وزارت صمت واردات را به دلیل کمبود ارز ممنوع کرد. من تعجب می کنم که چرا نمایندگان مجلس مشکلات دیگر را رها کردند و فقط به این موضوع می پردازند که اصلاً نیازی به قانون جدید نبود. مشکل ارزی را که همه برای واردات آن تلاش می کنند حل کردید؟ در عین حال گفته می شود در ازای آن می خواهیم صادرات و واردات داشته باشیم. اگر ما توانایی صادرات را داشتیم که برخی توانایی انجام آن را دارند، ارز تولید شده در سامانه نیما فروخته می شد یا مواد اولیه و ماشین آلات صرف واردات می شد و اصولا ارز اضافی برای خرج کردن وجود نداشت. واردات خودرو اگر بخواهیم یک مجموعه خودرویی مانند ایران خودرو در ایران بسازیم که ظرفیت تولید سالانه یک میلیون دستگاه را داشته باشد، نیاز به سرمایه گذاری تا دو میلیارد دلار دارد. یعنی با 13 میلیارد دلار واردات می توانستیم 6 کارخانه مثل ایرانخودرو در آن زمان راه اندازی کنیم. چرا برای ایجاد رقابت به فکر تاسیس شرکت های جدید نبودیم و فقط به واردات خودرو فکر کردیم؟ چرا از طریق تولید رقابت ایجاد نمی کنیم؟ آیا نگوییم ایران و خودرو و سایپا انحصاری هستند؟ پس بیایید دو شرکت دیگر مانند این راه اندازی کنیم. چرا این کار را نکردیم و چرا الان انجام نمی دهیم؟ مشکل این است که سیاست های ما در صنعت بسیار سخت است. مجلس و دولت باید برنامه ده ساله داشته باشند و به افزایش تولید و تأسیس شرکت های خصوصی کمک کنند. علاوه بر این، آنها می توانند واردات را هدف قرار دهند. همچنین در شرایط بدون مجازات است. یعنی در این شرایطی که استرس داریم اصلا خودرو وارد نکنیم. اگر ارز هست به قطعه سازان و خودروسازان بدهید تا تولید افزایش پیدا کند. ما در حال حاضر با 50 درصد ظرفیت خود کار می کنیم. امسال مجموع تولید ایران خودرو و سایپا که 90 درصد بازار را تامین می کنند به یک میلیون دستگاه می رسد در حالی که ظرفیت آنها بیش از دو میلیون دستگاه خواهد بود. اما چرا آنها نمی توانند این عدد را تولید کنند؟ به دلیل کمبود نقدینگی، کمبود ارز و …. واقعاً; چه کسی از واردات خودرویی که فشار زیادی به آن وارد می کند سود می برد؟ در این میان برخی ایران، کره، ترکیه و برخی دیگر را مقایسه می کنند و می گویند واردات در این کشورها آزاد است. در حالی که اینطور نیست. امروز تعرفه واردات خودرو به کره جنوبی 30 درصد است اما مالیات بر آنها در مجموع به 120 درصد افزایش یافته است. اگر بخواهید کره خودرو وارد کنید باید مالیات گزافی بپردازید. ترکیه برای واردات خودرو 10 درصد تعرفه دارد و بیش از 115 درصد بر واردات مختلف مالیات اعمال می کند. مالیات بر مصرف سوخت، کشاورزی و … از جمله مالیات های ترکیه است.