تسهیل واردات قطعه در ازای صادرات آن

انتقاد رئیس مجلس نمایندگان در گفتگوی زنده تلویزیونی از کمیت و کیفیت محصولات خودروسازان داخلی موضوعی است که توجه بسیاری از کارشناسان صنعت خودرو را به خود جلب کرده است. این در حالی است که محمدباقر قالیباف از طرح واردات خودرو در ازای صادرات قطعات یدکی حمایت کرد که هم اکنون در شورای نگهبان در حال بررسی است.

این سخنگو ادامه داد: حاشیه امن خودروسازان آنها را به سمت تولید و عرضه هر محصول با هر کیفیتی سوق داد و با سوء مدیریت دولتی برنامه ای برای رقابت منطقه ای و جهانی و فروش پراید 170 میلیون تومانی ندارند. این در حالی است که پراید بیش از 15 ماه پیش متوقف شد و قیمت 170 میلیون تومان قیمتی است که بازار برای این خودرو تعیین کرده است نه کارخانه.

نزدیک ترین خودرو به پراید و خوب است، قیمت آن در کارخانه 100 میلیون تومان است که البته مصرف کننده عمومی از خرید خوب با این قیمت محروم است و باید این خودرو را از بازار با قیمت 175 خریداری کند. میلیون تومان. بنابراین، این تفاوت به جیب دلالانی می رود که همیشه در صف قرعه کشی خودروسازان ایستاده اند. اما مجلس مدت هاست در تلاش است تا طرحی برای تنظیم صنعت خودرو و بازار آن تصویب کند.

بر اساس این طرح، عرضه کنندگان کالا و خدمات خودرو یعنی خودروسازان، قطعه سازان و استفاده کنندگان مجاز خواهند بود در صورت امکان صادرات، با ارزی که به دست می آورند خودرو وارد کنند. شورای نگهبان تا امروز این مصوبه را تصویب نکرده و با ایرادات شورای نگهبان به این طرح، برای اصلاح آن به مجلس بازگردانده شد.

«کشور ما هیچ‌گاه جزو پیشتازان صنعت خودروسازی جهان نبوده و در دهه‌های گذشته خودروهای متنوعی را مونتاژ کرده و در مقاطع زمانی مختلف» این توانایی را می‌توان با اجرای طرح تنظیمی موسی به دست آورد. الترابی یکی از فعالان صنعت قطعه سازی به دنیای خودرو گفت: صنعت و بازار خودرو. ، وارد عرصه خودروسازی شد و سعی در افزایش سطح جذب قطعات داشت. ایران برخلاف کشورهای عربی حوزه خلیج فارس که با پول نفت خودروهای روز دنیا را وارد می کند، همواره تلاش کرده است تا بتواند با تولید خودرو و قطعات یدکی ضمن تامین نیازهای داخلی، نگاهی به بازارهای جهانی داشته باشد.

وی افزود: همانطور که سخنگوی وزارت امور خارجه در مصاحبه خود خاطرنشان کرد، بسیاری از کشورها تولیدکننده خودرو نیستند، اما مانند ترکیه بزرگترین صادرکننده قطعات به جهان است و کشور ما می تواند قطعات درایو را تولید و صادر کند و آنها را جایگزین کند. خودروها با توجه به امکانات موجود.» اتباع خارجی وارد شوند تا مردم مجبور به سواری پراید با 170 میلیون تومان نشوند.

آیا حرکت ما در مسیر تبدیل شدن به یک خودروساز موفق و قابل اعتماد بود، آیا در آینده نزدیک به یک خودروساز واقعی تبدیل خواهیم شد یا باید به عقب برگردیم و بدون توجه به برخی مزایا و قابلیت ها، رویکرد تامین نیاز بازار با واردات را در پیش بگیریم؟

به نظر من فرصت های مختلفی در صنعت خودرو سوزانده شد. خودروسازان بیش از 40 یا 50 سال است که پشتوانه جدی داشته اند، اما در این مدت به دلیل نبود برنامه راهبردی، مدیران نمی دانستند باید چه کنند. ابتدا باید قطعه سازان بسیار خوبی می بودیم. ممکن است چند قطعه ساز خوب در کشور داشته باشیم اما قطعه سازی ما در همه ابعاد پیشرفت نکرده است. البته ما اصلا شبیه کشورهای عربی نیستیم، پول نداریم و نمی توانیم به این شکل عمل کنیم. نکته دوم اینکه خودروساز در ابتدای این مسیر اشتباه کرده و ایجاد مرکز تحقیقات خودرو و تولید موتور خودرو اشتباه بوده است. ما به درستی می توانیم به سازندگان قطعات محلی کمک کنیم تا در زنجیره تامین جهانی حضور پیدا کنند.

با توجه به نارضایتی متقاضیان داخلی از کیفیت محصولات خودروسازان داخلی، در درجه اول کیفیت خودروهای داخلی را در مقایسه با محصولات خارجی معادل صفر کیلومتر چگونه ارزیابی می کنید؟

من فکر می کنم ما در این صنعت متاسفانه راه را اشتباه رفته ایم. اگر بخواهیم در مورد ارزیابی کیفیت یک محصول صحبت کنیم، باید از مردم بپرسیم که کیفیت فعلی نسبت به کیفیتی که انتظار دارند چیست و آیا ارزشش را دارد یا خیر! تعریف کیفیت برای کارشناسان و عموم مردم روشن است. برخلاف ادعای خودروسازان، مردم مشخصات و مشخصات فنی خودروهای 5000 دلاری داخلی را با مشخصات فنی و فنی خودروهای خارجی 15000 دلاری مقایسه نمی کنند، اما انتظار دارند همان پلنگی که خریداری می کنند کیفیت و دوام لازم را داشته باشد. . ایمنی حداقل برای مدت دو یا سه سال. در همان کیلومترهای پایین یا ماه های اول استفاده، به جز سرویس های دوره ای، آنها را به نمایندگی ها و تعمیرگاه ها باز نکنید.

مردم ایران ذاتاً توقع بالایی ندارند، یعنی توقع و خواسته خاصی ندارند، اما باز هم به آن محصول مطلوب نمی رسند. بر این اساس، من فکر می کنم ماموریت کیفیت روشن است. این در حالی است که در حوزه کیفیت معتقدیم بزرگترین دشمن کیفیت انحصار است. این بدان معناست که اگر رقابت حذف شود، کیفیت از بین می رود.

آیا فکر می کنید برای ارتقای کیفیت محصولات خودروسازان و قطعات یدکی، نیاز به داشتن شرکت های بزرگ مونتاژ جهانی در کنار صنعتگران ایرانی داریم؟

آره؛ این نوع همکاری با شرکت های خارجی به صنعت خودروی ایران کمک می کند و ما مجبوریم خود را با استانداردهای جدید بین المللی تطبیق دهیم.

اما یک سوال وجود دارد. چرا ما به این بستگی داریم که کدام شرکت برای ما تصمیم بگیرد؟ با این حال، ما با یک صنعت قوی روبرو هستیم که پول زیادی دارد.

اما اکثر شرکت های خودروسازی ایرانی دارای تراز مالی منفی هستند و مردم از کیفیت خودروهای تولید داخل راضی نیستند. همچنین تعداد زیادی قطعه ساز در شرایط نامناسبی کار می کنند.

آیا همکاری با شرکت های بین المللی استانداردهای محصولات زنجیره تامین قطعات را افزایش نمی دهد؟ آیا عمدتاً با هدف ارتقای استانداردها و کیفیت تولید و همچنین بین المللی سازی صنعت خودروی ایران با شرکت های خارجی همکاری داشتیم یا به دنبال ایجاد تحول جدی در صنعت خودرو نبودیم؟

در کشور ما تصمیمات کوچک نیز تحت تاثیر تصمیماتی است که در سطوح بالاتر گرفته می شود. فکر می کنم تا زمانی که این وضعیت اصلاح نشود، نمی توانیم با شرکت های خارجی ارتباط برقرار کنیم و سرمایه گذار هم نمی تواند بیاید و سرمایه گذاری کند.

به نظر شما اگر دولت در مذاکرات وین به نتیجه مطلوب برسد، آیا خودروسازی ایران از زیر فشارهای تحریم خارج خواهد شد؟

رفع تحریم ها به تنهایی نمی تواند مشکلات صنعت خودرو کشور را حل کند. متأسفانه قبل از اجرای برجام، رکورد تولید منفی داشتیم.

بهره وری منفی یعنی پول و منابع مالی اضافه کردیم اما رشد اقتصادی منفی داشتیم. کارخانه های جدید تاسیس شد، سرمایه فیزیکی و اقتصادی اضافه شد و نیروی کار بیشتری به کار گرفته شد، اما در عمل درآمد ما نسبت به دوره قبل که سرمایه و نیروی کار اضافه نکردیم کمتر بود.

فکر می کنم این مشکلات نتیجه یک سری تصمیمات اشتباه در حوزه اقتصاد کلان و صنعت است.

آیا تلاش مجلس برای آزادسازی واردات خودرو در ازای صادرات خودرو و قطعات یدکی خودرو و قطعات یدکی در کشور راهگشا و کاتالیزوری برای ارتقای کیفیت تولید با اهداف صادراتی است؟

واقعیت این است که امروزه نیاز ما بیشتر واردات مواد اولیه خارجی، قطعات یدکی با تکنولوژی بالا و قطعات نیمه تمام است. از آنجایی که همه قطعات خودرو برای تولید داخلی مقرون به صرفه نیستند، برخی تولیدکنندگان محدودی در جهان دارند که در چرخه های نجومی برای زنجیره تامین جهانی تولید می کنند.

از سوی دیگر، بسیاری از قطعاتی که بومی شده اند، اگرچه به توسعه داخلی کمک می کنند و بخشی از نیاز خودروسازان و قطعه سازان را برطرف می کنند، اما به دلیل تیراژ پایین و کمبودهای کیفی، نیاز به واردات را برطرف نمی کنند و نمی توانند به نام حمایت از تولید داخلی یا در دسترس بودن کالاهای مشابه داخلی مانع از واردات نمونه های خارجی شد. پس بهتر است امکان واردات در مقابل صادرات قطعات یدکی را به واردات این قطعات اختصاص دهیم.